Środowisko

W poniedziałek 22.06 w Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach Minister Środowiska i Klimatu Michał Woś ogłosił, że nie przedłuży koncesji poszukiwawczej (badawczej) inwestorowi, na badanie złoża rud cynku i ołowiu w rejonie Łaz, Rokitna, Zawiercia. Nie padła nazwa firmy, ale oczywistym jest, że chodzi o Rathdowney, kanadyjską firmę, która od prawie 10 lat prowadziła badania złoża, a kilka lat temu zapowiedziała, że jest zainteresowana wybudowaniem kopalni. Niestety nie wiedzieliśmy, że na brefingu w Śląskim Urzędzie Wojewódzkim zostanie ogłoszona tak ważna decyzja dla przyszłości regionu, gdyż mielibyśmy do ministra Michała Wosia wiele pytań. Dziwić może nie tyle sama decyzja, co sposób jej ogłoszenia: bez informowania inwestora, który wydał na badania przez 10 lat około 100 mln zł. Decyzja ministra -nawet jeżeli faktycznie zapadła- nie jest ostateczna, a sposób jej ogłoszenia, wygląda na przedwyborcze podlizywanie się przeciwnikom kopalni. Dopytywaliśmy w Rathdowney o tę sprawę, ale przedstawiciel firmy stwierdził tylko, że nie będą sprawy komentować, do czasu aż otrzymają decyzję ministra Wosia na piśmie. Z prostej analizy faktów -wbrew temu jak to odtrąbiły definitywnie niektóre media- że kopalnia na pewno nie powstanie, naszym zdaniem wcale nie jest to przesądzone.

1 lipca o 16:30 Minister Środowiska Michał Woś i Burmistrz MiG Ogrodzieniec Anna Pilarczyk będą rozmawiać na zamku w Podzamczu o kopalni rud cynku i ołowiu którą chce wybudować firma Rathdowney.

Problem suszy dotyczy każdego z nas- zasoby wodne Polski są jednymi z uboższych w Europie. Władze podejmują działania zachęcające do uczestniczenia w projektach, których celem jest ich ochrona.

Wczoraj przeszły przez powiat myszkowski gwałtowne burze, podobnie jak w całej Polsce południowej.

(Zawiercie) Pochodzący z Kaukazu barszcz Sosnowskiego pojawił się w Polsce pod koniec lat 50. ubiegłego wieku. Uprawiany był głównie w państwowych gospodarstwach rolnych. Był rośliną pastewną, jednak szybko okazało się, że jego przeniesienie do Europy było błędem. Do dzisiaj trwa walka z barszczem Sosnowskiego, który rozprzestrzenia się spontanicznie, jest trudny do zwalczenia i co najważniejsze jest groźny dla zdrowia. Co roku działania związane ze zwalczaniem tej rośliny prowadzi miasto Zawiercie.

Jednym z najważniejszych obszarów adaptacji do zmian klimatu jest zabezpieczenie zasobów wody, zwłaszcza pitnej. Na tle państw Unii Europejskiej, Polska wyróżnia się stosunkowo niewielkimi zasobami wód, niska jest również efektywność ich użytkowania. Mniejszymi rezerwami dysponują jedynie Czechy, Cypr i Malta. Coraz częściej w naszym kraju występują okresowe trudności w zaopatrzeniu w wodę, zagrażając przerwami w jej dostawie. Przyczyną tego stanu rzeczy są m.in. postępujące zmiany klimatu, powodujące wydłużenie się okresów bezopadowych, zmniejszenie się grubości pokrywy śnieżnej oraz skrócenie czasu jej zalegania przy jednoczesnym wzroście zapotrzebowania na wodę w związku z falami upałów. Czy w sytuacji zagrożenia deficytem wody zakazy i ograniczenia w korzystaniu z wody są uzasadnione prawnie? Odpowiedzi na to pytanie udzieliła Anna Sosnowska, ekspert Instytutu Ochrony Środowiska – Państwowego Instytutu Badawczego.

Według raportu Frost & Sullivan w Polsce na jednego mieszkańca przypada aż 9,8 kilograma tego tłuszczu rocznie. Jest to najczęściej wykorzystywany olej roślinny na świecie, wg szacunków FAO[2] wynika, że do roku 2050 popyt na ten surowiec potroi się. Mimo tego, nie cieszy się on jednak dobrą opinią – w całej Unii Europejskiej obowiązują ograniczenia dotyczące jego wykorzystania. Z czego wynika jego zła reputacja?

Jednymi z największych naturalnych wrogów pszczoły są szerszenie. Wysyłają zwiadowcę, który ma za zadanie zlokalizować gniazdo, po czym atakują siedliska całą gromadą, niszcząc je i zjadając larwy. Pszczoły bronią się otaczając szerszenia, który przybywa do kolonii – tworzą zwartą kulę. Napastnik znajdujący się w środku ginie po 10 minutach na skutek przegrzania (temperatura wewnątrz takiej kuli wzrasta do ok. 50°C). W 2009 roku odkryto, że związek z tym procesem ma również dwutlenek węgla, wytwarzany przez pszczoły.

Środowisko Żarek Letniska znane było już w XVIII wieku. Oznaczono je na mapach wydanych w okresie Sejmu Czteroletniego jako Osada Młyńska Szczerbowizna oraz Otrębowizna na rzece Czarce. Teren ten w większości porośnięty był lasem sosnowym i należał do hrabiostwa Stefanii i Karola Raczyńskich, którzy w 1928 r. podzieli go na działki o powierzchni 2000 m2 i 4000 m2. Przed II wojną światową Żarki liczyły zaledwie kilka domów, których właściciele wynajmowali latem pokoje bogatszym mieszkańcom pobliskich miast, wypoczywającym nad miejscowym kąpieliskiem.

(Poraj) W gminach, w których odpady biodegradowalne są odbierane od mieszkańców, nie wolno ich spalać. Palenie liści lub trawy w ognisku jest szkodliwe, a dym roznoszący się po okolicy jest bardzo szkodliwy dla zdrowia. Mieszkańcy mogą kompostować bioodpady lub wystawiać je z innymi segregowanymi śmieciami do wywiezienia.